Online daten (of internetdaten ) is een systeem waarmee mensen potentiële connecties via internet kunnen vinden en zichzelf kunnen voorstellen , meestal met als doel het ontwikkelen van persoonlijke, romantische of seksuele relaties. Een online datingservice is een bedrijf dat specifieke mechanismen (meestal websites of softwaretoepassingen) biedt voor online daten door het gebruik van op internet aangesloten personal computers of mobiele apparaten. Dergelijke bedrijven bieden een breed scala aan ongemodereerde matchmaking- diensten, waarvan de meeste profielgebaseerd zijn.
Met online datingservices kunnen gebruikers “lid” worden door een profiel aan te maken en persoonlijke informatie te uploaden, inclusief (maar niet beperkt tot) leeftijd, geslacht, seksuele geaardheid, locatie en uiterlijk. De meeste services moedigen leden ook aan om foto’s of video’s aan hun profiel toe te voegen. Nadat een profiel is aangemaakt, kunnen leden de profielen van andere leden van de service bekijken, waarbij ze de zichtbare profielinformatie gebruiken om te beslissen of ze al dan niet contact willen opnemen. De meeste services bieden digitale berichtenuitwisseling, terwijl andere aanvullende services bieden, zoals webcasts , online chat , telefoonchat ( VOIP ) en message boards . Leden kunnen hun interacties beperken tot de online ruimte, of ze kunnen een datum afspreken om persoonlijk te ontmoeten.
Er bestaat momenteel een grote diversiteit aan online datingservices. (Zie vergelijking van online datingservices .) Sommige hebben een breed ledenbestand van diverse gebruikers die op zoek zijn naar veel verschillende soorten relaties. Andere sites richten zich op zeer specifieke demografische gegevens op basis van kenmerken zoals gedeelde interesses, locatie, religie, seksuele geaardheid of relatietype. Online datingservices verschillen ook sterk in hun inkomstenstromen. Sommige sites zijn volledig gratis en voor inkomsten afhankelijk van advertenties. Anderen maken gebruik van het freemium- inkomstenmodel en bieden gratis registratie en gebruik, met optionele, betaalde, premium-services. [1] Weer anderen vertrouwen uitsluitend op betaalde lidmaatschapsabonnementen.
Bijpassende algoritmen
In 2012 publiceerden sociaal psychologen Benjamin Karney , Harry Reis en anderen een analyse van online dating in Psychological Science in the Public Interest, waarin werd geconcludeerd dat de matching-algoritmen van online datingservices slechts verwaarloosbaar beter zijn in het matchen van mensen dan wanneer ze willekeurig werden gematcht. . [2] [3] In 2014, Kang Zhao aan de Universiteit van Iowaheeft een nieuwe aanpak ontwikkeld op basis van de algoritmen die worden gebruikt door Amazon en Netflix, op basis van aanbevelingen in plaats van de autobiografische aantekeningen van matchzoekers. De activiteiten van gebruikers weerspiegelen hun smaak en aantrekkelijkheid, of het gebrek daaraan, redeneerden ze. Dit algoritme verhoogt de kans op een reactie met 40%, vonden de onderzoekers. E-commercebedrijven maken ook gebruik van deze ” collaborative filtering ” -techniek. Toch is het nog steeds niet bekend wat het algoritme is om de perfecte match te vinden. [4]
Hoewel is aangetoond dat collaboratieve filter- en aanbevelingssystemen effectiever zijn dan matching-systemen op basis van gelijkenis en complementariteit, [5] [6] [7] is ook aangetoond dat ze sterk afwijken van de voorkeuren van vroege gebruikers en tegen raciale minderheden zoals Afro-Amerikanen en Latijns-Amerikaanse Amerikanen, wat leidde tot de opkomst van niche-datingsites voor die groepen. [8] [9] [10] In 2014 bekritiseerde de National Advertising Division van het Better Business Bureau eHarmonybeweert dat er een groter aantal huwelijken en duurzamere en bevredigender huwelijken ontstaat dan alternatieve datingsites [11], en in 2018 verbood de Advertising Standards Authority eHarmony-advertenties in het Verenigd Koninkrijk nadat het bedrijf geen bewijs kon leveren om te verifiëren De advertenties beweren dat wetenschappelijk bewezen is dat het matching-algoritme van de website de gebruikers een grotere kans geeft om langdurige intieme relaties te vinden. [12] [13]
#1 Dating Site:
BeNaughty Free Dating
Beste Nederlandse Dating Sites
Voor Erotisch Daten
Best Nederlandse Dating Sites
Voor een serieuze relatie
Trends
Maatschappelijke trends en publieke opinies
De meningen en het gebruik van online datingservices lopen ook sterk uiteen. Een onderzoek uit 2005 van gegevens verzameld door het Pew Internet & American Life Project wees uit dat mensen eerder geneigd zijn om een online datingservice te gebruiken als ze het internet voor een groter aantal taken gebruiken, en dat ze een dergelijke service minder snel zullen gebruiken als ze vertrouwen van anderen. [14]Het is mogelijk dat de manier van online daten resoneert met de conceptuele oriëntatie van sommige deelnemers op het proces van het vinden van een romantische partner. Dat wil zeggen, online datingsites gebruiken het conceptuele raamwerk van een ‘marktplaatsmetafoor’ om mensen te helpen potentiële overeenkomsten te vinden, met lay-outs en functionaliteiten die het gemakkelijk maken om snel door profielen te bladeren en profielen te selecteren op een manier die vergelijkbaar is met hoe je door een online winkel zou kunnen bladeren. Volgens deze metafoor kunnen leden van een bepaalde dienst zowel “winkelen” voor potentiële relatiepartners en zichzelf “verkopen” in de hoop een succesvolle match te vinden. [15]
De houding ten opzichte van online dating is zichtbaar verbeterd tussen 2005 en 2015, ontdekte het Pew Research Center. Met name het aantal mensen dat dacht dat online daten een goede manier was om mensen te ontmoeten, steeg van 44% in 2005 tot 59% in 2015, terwijl degenen die geloofden dat mensen die online datingservices gebruikten wanhopig waren gedaald van 29% naar 23%. gedurende dezelfde periode. Hoewel slechts een verwaarloosbaar aantal mensen online dateerde in 2005, steeg dat tot 11% in 2013 en vervolgens 15% in 2015. [16] Vooral het aantal Amerikaanse volwassenen dat een online datingsite had gebruikt , steeg van 9% in 2013. tot 12% in 2015, terwijl degenen die een online datingsoftwareapplicatie op hun gsm gebruikten, in dezelfde periode van 3% naar 9% zijn gestegen. [17]Deze stijging werd voornamelijk veroorzaakt door mensen van 18 tot 24 jaar, voor wie het gebruik bijna verdrievoudigde. Tegelijkertijd verdubbelde het gebruik onder mensen tussen 55 en 64 jaar. Mensen van midden 30 tot midden 50 zagen allemaal een merkbare toename van het gebruik, maar mensen van 25 tot 34 jaar zagen geen verandering. Toch was slechts een op de drie daadwerkelijk uitgegaan op een date met iemand die ze online hadden ontmoet. Ongeveer een op de vijf, vooral vrouwen, van 30%, vergeleken met 16% voor mannen, vroeg om hulp bij hun online profiel. Slechts vijf van de honderd zeiden dat ze getrouwd waren met of een langdurige relatie hadden met iemand die ze online hadden ontmoet. Ter vergelijking: 88% van de Amerikanen die niet langer dan vijf jaar bij hun huidige echtgenoot of partner waren, zei dat ze hun partner offline hadden ontmoet. [16]
Online daters hebben mogelijk een meer liberale sociale houding in vergelijking met de algemene bevolking in de Verenigde Staten. [18] Volgens een studie uit 2015 van het Pew Research Center, hadden mensen die gebruik hadden gemaakt van online datingservices een hogere mening over dergelijke services dan degenen die dat niet hadden gedaan. 80% van de gebruikers zei dat online datingsites een goede manier zijn om potentiële partners te ontmoeten, vergeleken met 55% van de niet-gebruikers. Bovendien waren online daters van mening dat online daten gemakkelijker en efficiënter is dan andere methoden (61%) en toegang geeft tot een grotere pool van potentiële partners (62%), vergeleken met respectievelijk 44% en 50% niet-gebruikers. Ondertussen dacht 60% van de niet-gebruikers dat online daten een gevaarlijkere manier was om mensen te ontmoeten en 24% vond dat mensen die online daten wanhopig waren, vergeleken met respectievelijk 45% en 16% van de online daters. Desalniettemin was een vergelijkbaar aantal online daters (31%) en niet-gebruikers (32%) het erover eens dat online daten mensen ervan weerhield zich te settelen. In alles, er was weinig verschil tussen de seksen met betrekking tot hun mening over online dating. Veiligheid was echter de uitzondering: 53% van de vrouwen en slechts 38% van de mannen uitten hun bezorgdheid.[17]
Het is echter niet duidelijk of sociale netwerkwebsites en online datingservices efficiënter leiden tot het aangaan van langdurige intieme relaties . In 2000 beschikte een meerderheid van de Amerikaanse huishoudens over pc’s en in 2001 had een meerderheid van de Amerikaanse huishoudens toegang tot internet . [19] In 1995 werd Match.com opgericht, gevolgd door eHarmony in 2000, Myspace en Plenty of Fish in 2003, Facebook en OkCupid in 2004, Zoosk in 2007 en Tinderin 2012. In 2011 daalde het percentage van alle Amerikaanse volwassenen die getrouwd waren met 51 procent tot een historisch dieptepunt [20], terwijl van 2007 tot 2017 het percentage Amerikaanse volwassenen dat zonder echtgenoten of partners leefde, steeg tot 42 procent (inclusief 61 procent van volwassenen onder de 35 jaar) omdat de afname van het huwelijk sinds 1960 (toen 72 procent van de Amerikaanse volwassenen getrouwd was) niet gecompenseerd werd door een toename van het samenwonen . [21] [22] [23] In 2014 steeg het percentage Amerikaanse volwassenen boven de 25 jaar dat nooit getrouwd was geweest tot een record van een vijfde (waarbij het groeitempo in de categorie versnelde sinds 2000). [24] Bovendien, in 1989, sociaal psycholoog Douglas T. Kenrickexperimenteel aangetoond dat na blootstelling aan foto’s of verhalen over wenselijke potentiële partners, menselijke proefpersonen hun waardering voor betrokkenheid bij hun huidige partners verminderen [25], en een aanzienlijke kritiek op Facebook is het effect ervan op de huwelijken van gebruikers .
Mate-voorkeuren en paringsstrategieën
Zie ook: Optimaal stoppen , secretarisprobleem , overkeuze , koinofilie , assortatieve paring , endogamie , homogamie (biologie) en hypergamie
Online datingservices bieden goudmijnen aan informatie voor sociale wetenschappers die het paringsgedrag van mensen bestuderen . [26] [27] [28]
Uit gegevens van de Chinese online datinggigant Zhenai.com blijkt dat, hoewel mannen het meest geïnteresseerd zijn in hoe een vrouw eruitziet, vrouwen meer geven om het inkomen van een man. Beroep is ook heel belangrijk. Chinese mannen geven de voorkeur aan vrouwen die als leraren en verpleegsters in het basisonderwijs werken, terwijl Chinese vrouwen de voorkeur geven aan mannen in de IT- of financiële sector. Vrouwen in IT of financiën zijn het minst gewenst. Met Zhenai kunnen gebruikers elkaar digitale “winks” sturen. Voor een man geldt: hoe meer geld hij verdient, hoe meer “knipoogjes” hij ontvangt. Voor een vrouw doet haar inkomen er pas toe tot de grens van 50.000 yuan (US $ 7.135), waarna het aantal “knipoogjes” iets daalt. Mannen geven doorgaans de voorkeur aan vrouwen die drie jaar jonger zijn dan zij, terwijl vrouwen mannen zoeken die gemiddeld drie jaar ouder zijn. Dit verandert echter als de man uitzonderlijk rijk wordt;[26]
Over het algemeen maken 20-plussers gebruik van de “selfservice-datingservice”, terwijl vrouwen van eind 20 en ouder de matchmaking-service gebruiken. Dit komt door de sociale druk in China op ‘overgebleven vrouwen’, dat wil zeggen dat ze achter in de twintig zijn maar nog steeds niet getrouwd zijn. Vrouwen die liever geen mogelijk gênante vragen stellen – zoals of beide echtgenoten de financiën van het huishouden zullen afhandelen, of ze al dan niet bij zijn ouders zullen wonen, of hoeveel kinderen hij eventueel wil hebben – krijgen een koppelaar om het te doen voor hen. Beide geslachten geven de voorkeur aan koppelaars die vrouwen zijn. [26]
In een paper uit 2009 merkte socioloog George Yancey van de University of North Texas op dat uit eerder onderzoek van eind jaren tachtig tot begin jaren 2000 bleek dat Afro-Amerikanen de minst gewenste romantische partners waren in vergelijking met alle andere raciale groepen in de Verenigde Staten, een feit. dat komt tot uiting in hun relatief lage huwelijkscijfers tussen rassen. (Ze hadden ook minder kans om interraciale vriendschappen te sluiten dan andere groepen.) Volgens gegevens van de US Census was 5,4% van alle huwelijken in de VS in 2005 tussen mensen van verschillende rassen. Voor zijn onderzoek heeft Yancey geanonimiseerde gegevens van bijna duizend heteroseksuele individuen gedownload van Yahoo! Contactadvertenties. Hij ontdekte dat internet-daters zich lauw voelden tegenover raciale exogamiein het algemeen. In het bijzonder was 45,8% van de blanken, 32,6% van de zwarten, 47,6% van de Iberiërs en 64,4% van de Aziaten bereid om te overtreffen met een andere raciale groep. Het daten van leden van de eigen raciale groep was de meest populaire optie, met 98,0% voor blanken, 92,1% voor zwarten, 93,2% voor Iberiërs en 92,2% voor Aziaten. Degenen die meer dan gemiddeld bereid waren om ouder te zijn, waren meestal jongere mannen. Onderwijs was geen voorspeller van de bereidheid om te verouderen. Dit betekent dat de hogere interraciale huwelijkscijfers onder hoogopgeleiden te wijten waren aan het feit dat hoger onderwijs meer mogelijkheden bood om mensen van verschillende rassen te ontmoeten. [29]
Er is echter een grote variatie langs geslachtslijnen. In 2008 onderzochten Cynthia Feliciano, Belinda Robnett en Golnaz Komaie van de University of California, Irvine , de voorkeuren van online daters met lange geslachts- en raciale lijnen door profielen op Yahoo! Contactadvertenties- toen een van de beste internetromansites in de VS – van 6.070 heteroseksuele individuen, van wie 1558 blank, tussen de 18 en 50 jaar oud die binnen een straal van 80 km van New York City, Los Angeles, Chicago en Atlanta wonen . Ze ontdekten dat vrouwen, in overeenstemming met eerder onderzoek, waaronder snelheidsstudies, over het algemeen kieskeuriger waren dan mannen. Terwijl 29% van de blanke mannen alleen met blanke vrouwen wilde daten, was 64% van de blanke vrouwen bereid alleen met blanke mannen te daten. Van degenen die een raciale voorkeur verklaarden, sloot 97% van de blanke mannen zwarte vrouwen, 48% Latinas en 53% Aziatische vrouwen uit. Daarentegen worden blanke mannen uitgesloten door 76% van de zwarte vrouwen, 33% Latinas en slechts 11% Aziatische vrouwen. Evenzo sluit 92% van de blanke vrouwen zwarte mannen uit, 77% sluit Latino’s uit en 93% sluit Aziatische mannen uit. 71% van de zwarte mannen, 31% van de Latino’s en 36% van de Aziatische mannen sloot blanke vrouwen uit. Kortom, na andere sekse leden van hun eigen groep, stonden blanke mannen open voor het daten van Aziatische vrouwen, en blanke vrouwen zwarte mannen dan leden van andere raciale of etnische groepen. Tegelijkertijd werden Latino’s over het algemeen begunstigd door zowel blanke mannen als vrouwen die bereid waren ouderwets te zijn.[30]
Feliciano, Robnett en Komaie ontdekten dat blanke vrouwen die zichzelf omschrijven als atletisch, gemiddeld, fit of slank, zwarte mannen eerder uitsluiten dan degenen die zichzelf als groot, dik of wellustig beschouwden. Het lichaamstype was echter geen voorspeller voor het vermijden van Aziatische mannen door blanke vrouwen, noch voor de voorkeuren van blanke mannen. Aan de andere kant hadden blanke mannen met een bepaald lichaamstype in gedachten aanzienlijk meer kans om zwarte vrouwen uit te sluiten, terwijl vrouwen die de voorkeur gaven aan een bepaalde lengte iets meer kans hadden om Aziatische mannen uit te sluiten. Vrouwen die zichzelf erg liberaal of liberaal achtten, waren minder geneigd zwarte mannen uit te sluiten dan apolitieke, gematigde of conservatieve vrouwen. Daarentegen waren linkse blanke vrouwen iets meer geneigd Aziatische mannen uit te sluiten. Joods zijn was perfectvoorspeller van zwarte uitsluiting. Alle blanke mannen en vrouwen die zich als joods identificeerden en een raciale voorkeur hadden, sloten zwarten uit, en alle blanke joodse vrouwen meden ook Aziatische mannen. Blanke mannen met een religieuze voorkeur hadden vier keer zoveel kans om zwarte vrouwen uit te sluiten, en blanke vrouwen met dezelfde voorkeur hadden twee keer zoveel kans om zwarte mannen uit te sluiten. Religieuze voorkeuren waren echter niet gekoppeld aan het vermijden van Aziaten. [30]
Eerder onderzoek heeft aangetoond dat iemands perceptie van leden van een andere groep bij afwezigheid van direct persoonlijk contact vaak wordt gevormd door stereotypen , of ‘cognitieve structuren die de kennis, overtuigingen en verwachtingen van de waarnemer over een of andere menselijke groep bevatten’, die typisch zijn versterkt door massamedia. Feliciano, Robnett en Komaie vonden hiervoor steun. In het bijzonder was de uitsluiting van zwarte vrouwen door blanke mannen gekoppeld aan de perceptie dat zwarte vrouwen afwijken van (westerse) geïdealiseerde opvattingen over vrouwelijkheid, bijvoorbeeld door bazig te zijn, terwijl hun voorkeur voor Aziatische vrouwen waarschijnlijk te danken was aan de weergave van laatstgenoemde in de media als ” de belichaming van volmaakte vrouwelijkheid “en” goede vrouwen “. Aan de andere kant correleerde de uitsluiting van Aziatische mannen door blanke vrouwen met het stereotype dat de laatstgenoemden aseksueel waren of mannelijkheid ontbraken, terwijl hun voorkeur voor zwarte mannen overeenkwam met de positieve weergave van de laatste in de media als ‘onafhankelijk en gerespecteerd’. Feliciano, Robnett en Komaie merkten op dat hun bevindingen over partnervoorkeuren een afspiegeling waren van de werkelijke samenlevings- en huwelijkspatronen.
In een apart artikel uit 2011 waarin dezelfde dataset werd geanalyseerd, ontdekten Cynthia Feliciano en Belinda Robnett in het algemeen dat geslacht een voorspeller was van openheid voor daten buiten iemands raciale of etnische groep, waarbij 74% van de vrouwen en 58% van de mannen een raciale voorkeur, hoewel er tussen elk een aanzienlijke variatie was. Latino’s stonden nogal open voor out-dating, met slechts 15% van de mannen en 16% van de vrouwen die er de voorkeur aan gaven om alleen met andere Latino’s te daten . 45% van de zwarte vrouwen en 23% van de zwarte mannen daten liever niet met niet-zwarten. 6% van de Aziatische vrouwen en 21% van de Aziatische mannen besloot niet uit te gaan. Bovendien wilde 4% van de blanke vrouwen, 8% van de zwarte vrouwen, 16% van de Latino-vrouwen en 40% van de Aziatische vrouwen alleen buiten datenvan hun respectieve ras of etniciteit. Daarom waren alle groepen behalve blanke vrouwen bereid om uit te gaan, zij het met grote variaties. 55% van de Latino-mannen sloot Aziatische vrouwen uit, terwijl 73% van de Aziatische vrouwen Latino-mannen uitsluit. Een overweldigende meerderheid van de Aziaten, 94%, sloot zwarten uit. Daarentegen vermeed 81% van de Latino’s en 76% van de Latinas hetzelfde. Voor zwarten die willen verouderen, hadden Latino’s de meeste voorkeur. [31]
In 2018 publiceerden Elizabeth Bruch en MEJ Newman van de University of Michigan in het tijdschrift Science Advanceseen studie van ongeveer 200.000 heteroseksuele individuen die in New York City, Chicago, Boston en Seattle woonden en een bepaalde “populaire, gratis online datingservice” gebruikten. De onderzoekers waren in staat enkele algemene trends te onderscheiden in de algemene wenselijkheid van een bepaald individu. Voor een man nam zijn wenselijkheid toe tot de leeftijd van 50; voor een vrouw nam haar wenselijkheid sterk af na de leeftijd van 18 jaar tot de leeftijd van 65 jaar. In termen van opleidingsniveau, hoe hoger een man was opgeleid, hoe wenselijker hij werd; voor een vrouw steeg haar wenselijkheid echter tot het bachelordiploma voordat ze afnam. Bruch suggereerde dat dit patroon, naast individuele voorkeuren en beschikbaarheid van partners, te wijten kan zijn aan het feit dat tegen het einde van de jaren 2010 vrouwen vaker naar de universiteit gingen en afstudeerden. [32]Om de wenselijkheid van een bepaald individu in te schatten, keken de onderzoekers naar het aantal ontvangen berichten en de wenselijkheid van de afzenders. [33]
Ontwikkelingspsycholoog Michelle Drouin, die niet bij de studie betrokken was, vertelde The New York Times dat deze bevinding in overeenstemming is met theorieën in de psychologie en sociologie die gebaseerd zijn op biologische evolutie, in die jeugd is dit een teken van vruchtbaarheid. Ze voegde eraan toe dat vrouwen met een hogere opleiding vaak worden beschouwd als meer gefocust op hun carrière dan op het gezin. [32] De erkende psychotherapeut Stacy Kaiser vertelde MarketWatchmannen geven doorgaans de voorkeur aan jongere vrouwen omdat ‘ze gemakkelijker indruk kunnen maken; ze zijn meer (vormbaar) in termen van alles, van emotioneel gedrag tot het soort restaurant om te eten’, en omdat ze de neiging hebben ‘fitter te zijn, minder verwachtingen hebben en minder bagage. ” Aan de andere kant zoeken vrouwen naar (financiële) stabiliteit en opleiding, eigenschappen die met de leeftijd gepaard gaan, zei Kaiser. [34] Deze bevindingen met betrekking tot leeftijd en aantrekkelijkheid komen overeen met eerder onderzoek door de online datingservices OKCupid en Zoosk. [32] [34] In een blogpost uit 2010 merkte OKCupid op dat “de gemiddelde 30-jarige man evenveel tijd besteedt aan het berichten sturen van tienermeisjes als aan vrouwen van zijn eigen leeftijd.” [32]Door gegevens tussen 2013 en 2017 te analyseren, ontdekte OKCupid dat 61% van wat zij ‘succesvolle’ gesprekken noemden, of die met ’ten minste vier berichten heen en weer met contactuitwisseling’ plaatsvonden tussen een man die ouder was dan de vrouw. Bij de helft hiervan was de man minstens vijf jaar ouder. Uit gegevens van Zoosk uit 2018 bleek dat 60% van de mannen jongere vrouwen verlangde, terwijl 56% van de jongere vrouwen zich aangetrokken voelde tot oudere mannen. [34]
Geholpen door het tekstanalyseprogramma Linguistic Inquiry en Word Count ontdekten Bruch en Newman dat mannen over het algemeen minder kans hadden om een antwoord te krijgen nadat ze meer “positief geformuleerde” berichten hadden gestuurd. [34] Als een man een vrouw probeerde te bereiken die aantrekkelijker was dan hij, kreeg hij 21% van de tijd een reactie; Als een vrouw daarentegen probeerde een man het hof te maken, kreeg ze ongeveer de helft van de tijd een antwoord. [33] In feite was meer dan 80% van de eerste berichten in de dataset die voor de doeleinden van het onderzoek werd verkregen, afkomstig van mannen, en vrouwen waren zeer selectief bij het kiezen van wie ze wilden reageren, een percentage van minder dan 20%. Het bestuderen van de antwoorden van vrouwen leverde daarom veel inzicht op in hun voorkeuren. [27]Bruch en Newman waren ook in staat om het bestaan van dating ‘competities’ vast te stellen. [34] Over het algemeen konden mensen nauwkeurig inschatten waar ze gerangschikt waren op de dateringshiërarchie. Zeer weinigen reageerden op de berichten van mensen die minder wenselijk waren dan zij. [27] Niettemin, hoewel de kans op een reactie laag is, is deze ruim boven nul, en als de andere persoon reageert, kan het een zelfrespect stimuleren, zei Kaiser. [34] Medeauteur van de studie Mark Newman vertelde BBC News : “Er is een afweging tussen hoe ver je op de ladder wilt komen en hoe laag het antwoordpercentage dat je bereid bent te verdragen.” [33]Bruch en Newman ontdekten dat hoewel mensen veel tijd besteedden aan het opstellen van lange berichten voor degenen die ze als een zeer wenselijke partner beschouwden, dit nauwelijks een verschil maakte, te oordelen naar de respons. Het is goed om berichten beknopt te houden. Eerdere studies suggereren ook dat ongeveer 70% van het datingprofiel over jezelf zou moeten gaan en de rest over de gewenste partner. [33]
Minstens driekwart van de ondervraagde steekproef probeerde ambitieus te dateren, wat betekent dat ze probeerden een relatie aan te gaan met iemand die meer wenselijk was, 25% wenselijker om precies te zijn. Bruch raadde aan om meer begroetingsberichten te sturen en merkte op dat mensen er soms in slaagden hun ‘competitie’ te upgraden. Michael Rosenfeld, een socioloog die niet bij de studie betrokken was, vertelde The Atlantic : “Het idee dat doorzettingsvermogen loont, is logisch voor mij, aangezien de online datingwereld een bredere keuze aan potentiële partners heeft om uit te kiezen. De grotere keuze-set loont. dividenden aan mensen die bereid zijn om volhardend te zijn in hun zoektocht naar een partner. ” [27] Met optimale stoppentheorie kan men aantonen dat de beste manier om de beste potentiële partner te selecteren, is door de eerste 37% af te wijzen en vervolgens degene te kiezen die beter is dan de vorige set. De kans om op deze manier de beste potentiële partner te kiezen is 37%. [35] (Dit is ongeveer het omgekeerde van het nummer van Euler ,{\ displaystyle e = \ lim _ {x \ rightarrow 0} (1 + x) ^ {1 / x} \ circa 2,718281828}{\ displaystyle e = \ lim _ {x \ rightarrow 0} (1 + x) ^ {1 / x} \ circa 2,718281828}. Zie afleiding van het optimale beleid .) Online contact maken is echter slechts de eerste stap, en de meeste gesprekken hebben inderdaad niet tot een relatie geleid. Naarmate twee potentiële partners meer en meer met elkaar omgaan, wordt de oppervlakkige informatie die beschikbaar is op een datingsite of smartphone-applicatie minder belangrijk dan hun karakters. [33]
Bruch en Newman ontdekten dat blanke mannen en Aziatische vrouwen over het algemeen het meest gewild waren in alle vier steden. [34]
Ondanks dat het een platform is dat is ontworpen om minder gericht te zijn op het uiterlijk, [36], zei mede-oprichter van OkCupid, Christian Rudder, in 2009 dat de mannelijke OkCupid-gebruikers die door vrouwelijke OkCupid-gebruikers als fysiek aantrekkelijkst werden beoordeeld 11 keer zoveel berichten ontvingen als de laagste- mannelijke gebruikers met een gemiddelde beoordeling ontvingen ongeveer vier keer zoveel berichten, en een derde van de vrouwelijke gebruikers die door de mannelijke gebruikers als fysiek aantrekkelijkst werden beoordeeld, ontving ongeveer tweederde van alle berichten die door mannelijke gebruikers werden verzonden. [23] Volgens psycholoog David Buss van de Universiteit van Texas in Austin , “Apps zoals Tinder en OkCupidmensen de indruk geven dat er duizenden of miljoenen potentiële partners zijn. Een aspect hiervan is de impact die het heeft op de psychologie van mannen. Wanneer er … een waargenomen overschot aan vrouwen is, neigt het hele paarsysteem naar een kortetermijnrelatie ” [37], en is er een gevoel van verbrokenheid bij het kiezen van toekomstige partners. [38] Daarnaast is er het cognitieve proces. geïdentificeerd door psycholoog Barry Schwartz als de ‘ paradox van keuze ‘ (ook wel ‘ keuze-overload ‘ of ‘ angst voor een betere optie ‘ genoemd) werd geciteerd in een artikel gepubliceerd in The Atlanticdat suggereerde dat het verschijnen van een overvloed aan potentiële partners ervoor zorgt dat online daters minder geneigd zijn om een partner te kiezen en minder tevreden zijn met hun partnerkeuze. [39] [23]
Vóór 2012 lieten de meeste online datingservices mensen matchen op basis van hun autobiografische informatie, zoals interesses, hobby’s, toekomstplannen, onder andere. Maar de komst van Tinder dat jaar betekende dat eerste indrukken een cruciale rol konden spelen. Voor sociale wetenschappers die het gedrag van menselijke verkering bestuderen , biedt Tinder een veel eenvoudigere omgeving dan zijn voorgangers. In 2016 publiceerden Gareth Tyson van de Queen Mary University of London en zijn collega’s een paper waarin het gedrag van Tinder-gebruikers in New York City en Londen werd geanalyseerd. Om het aantal variabelen te minimaliseren, creëerden ze alleen profielen van blanke heteroseksuele mensen. Voor elk geslacht waren er drie accounts met stockfoto’s, twee met echte foto’s van vrijwilligers, één zonder foto’s en één die blijkbaar gedeactiveerd was. De onderzoekers gebruikten nadrukkelijk alleen plaatjes van mensen met een gemiddelde fysieke aantrekkelijkheid. Tyson en zijn team schreven een algoritme dat de biografische informatie van alle wedstrijden verzamelde, ze allemaal leuk vond en vervolgens het aantal terugkerende vind-ik-leuks telde. [28]
#1 Europe Dating Site:
BeNaughty Free Dating
Best European Datingsites
For Sexual and Erotic Dating
Best European Dating Sites
For Relationship & Marriage
The following dating sites are the biggest in Europe and are safe to use.
Dating Sites in The Netherlands (Holland)
Ze ontdekten dat mannen en vrouwen drastisch verschillende paringsstrategieën gebruikten. Mannen vonden een groot deel van de profielen die ze bekeken leuk, maar kregen slechts 0,6% van de tijd terugkerende likes; vrouwen waren veel selectiever, maar kregen 10% van de tijd matches. Mannen kregen lucifers veel langzamer dan vrouwen. Zodra ze een match hadden ontvangen, waren vrouwen veel vaker dan mannen geneigd om een bericht te sturen, 21% vergeleken met 7%, maar het duurde langer voordat ze dit deden. Tyson en zijn team ontdekten dat voor de eerste twee derde van de berichten van elk geslacht, vrouwen ze binnen 18 minuten na ontvangst van een match stuurden, vergeleken met vijf minuten voor mannen. De eerste berichten van mannen hadden gemiddeld een dozijn tekens en waren typische eenvoudige begroetingen; Daarentegen waren de eerste berichten van vrouwen gemiddeld 122 tekens. [28]
Tyson en zijn medewerkers ontdekten dat de mannelijke profielen met drie profielfoto’s 238 overeenkomsten ontvingen, terwijl de mannelijke profielen met slechts één profielfoto slechts 44 overeenkomsten ontvingen (of ongeveer een verhouding van 5 op 1). Bovendien ontvingen mannelijke profielen met een biografie 69 overeenkomsten, terwijl die zonder slechts 16 overeenkomsten kregen (of ongeveer een verhouding van 4 op 1). Door vragenlijsten te sturen naar frequente Tinder-gebruikers, ontdekten de onderzoekers dat de reden waarom mannen de neiging hadden om een groot deel van de vrouwen die ze zagen leuk te vinden, was om hun kansen op een match te vergroten. Dit leidde tot een feedbacklus waarin mannen steeds meer van de profielen die ze zagen leuk vonden, terwijl vrouwen het zich konden veroorloven om nog selectiever te zijn in het leuk vinden van profielen vanwege een grotere kans op een match. De wiskundige limiet van de feedbacklus treedt op wanneer mannen alle profielen die ze zien leuk vinden, terwijl vrouwen een match vinden wanneer ze een profiel leuk vinden. Het was niet bekend of sommigeer is een evolutionair stabiele strategie naar voren gekomen, noch heeft Tinder dergelijke informatie onthuld. [28]
Tyson en zijn team ontdekten dat, hoewel de verhouding tussen mannen en vrouwen van hun dataset ongeveer één was, de mannelijke profielen in totaal 8.248 wedstrijden ontvingen, terwijl de vrouwelijke profielen in totaal slechts 532 wedstrijden ontvingen, omdat de overgrote meerderheid van de wedstrijden voor beide de mannelijke en vrouwelijke profielen kwamen van mannelijke profielen (waarbij 86 procent van de matches voor de mannelijke profielen alleen afkomstig was van andere mannelijke profielen), wat de onderzoekers ertoe bracht te concluderen dat homoseksuele mannen “veel actiever waren in het leuk vinden dan heteroseksuele vrouwen.” Aan de andere kant ontving het gedeactiveerde mannelijke account al zijn wedstrijden van vrouwen. De onderzoekers wisten niet zeker waarom dit gebeurde. [28]
Niche-datingsites
Sites met specifieke demografische gegevens zijn populair geworden als een manier om de pool van potentiële overeenkomsten te verkleinen. [40] Succesvolle nichesites koppelen mensen aan ras, seksuele geaardheid of religie. [41] In maart 2008 hadden de top 5 algemene sites 7% minder marktaandeel dan een jaar geleden, terwijl de topsites uit de top vijf van grote niche-datingcategorieën aanzienlijke winsten boekten. [42] Nichesites richten zich op mensen met speciale interesses, zoals sportfans, race- en autofans, medische of andere professionals, mensen met politieke of religieuze voorkeuren, mensen met medische aandoeningen of mensen die in landelijke boerengemeenschappen wonen.
Economische trends
Hoewel sommige sites gratis proefversies en / of profielen aanbieden, kunnen de meeste lidmaatschappen meer dan $ 60 per maand kosten. [43] In 2008 genereerden online datingservices in de Verenigde Staten $ 957 miljoen aan inkomsten. [44]
De meeste gratis datingwebsites zijn afhankelijk van advertentie- inkomsten, met behulp van tools zoals Google AdSense en affiliate marketing . Aangezien de advertentie-inkomsten bescheiden zijn in vergelijking met de lidmaatschapsbijdragen, vereist dit model meerdere paginaweergaven om winstgevend te zijn. Echter, Sam Yagan beschrijft dating sites als ideale reclame-platforms als gevolg van de rijkdom van de demografische gegevens van gebruikers gemaakt. [45]
Online matchmaking-diensten
In 2008 ontstond een variatie op het online datingmodel in de vorm van introductiesites, waar leden andere leden moeten zoeken en contacteren, die hen voorstellen aan andere leden die zij compatibel achten. Introductiesites verschillen van het traditionele online datingmodel en trokken veel gebruikers en aanzienlijke interesse van investeerders. [46]
In China is het aantal scheidingen per duizend koppels verdubbeld, van 1,46 in 2006 tot ongeveer drie in 2016, terwijl het aantal daadwerkelijke echtscheidingen blijft stijgen, aldus het ministerie van Burgerzaken. De vraag naar online datingservices onder gescheiden vrouwen blijft groeien, vooral in de grote steden als Beijing, Shanghai, Shenzhen en Guangzhou. Bovendien wordt van steeds meer mensen verwacht dat ze online dating- en matchmakingservices gebruiken, aangezien China eind 2010 en 2020 blijft verstedelijken. [26]
Ontvangst
Vertrouwen en veiligheidsproblemen
Er zijn gemengde meningen over de veiligheid van online dating. Meer dan 50% van de deelnemers aan een onderzoek uit 2011 beschouwde online daten niet als een gevaarlijke activiteit, terwijl 43% dacht dat online daten risico’s met zich meebracht. [47] Omdat online dating plaatsvindt in virtuele ruimte, is het mogelijk dat profielinformatie verkeerd wordt voorgesteld of vervalst. Sommige sites voeren antecedentenonderzoeken uit bij leden, maar veel niet, wat leidt tot enige onzekerheid over de identiteit van leden. Sommige profielen vertegenwoordigen bijvoorbeeld misschien geen echte mensen, maar zijn eerder nep “lokaasprofielen” die online zijn geplaatst door site-eigenaren om nieuwe betalende leden aan te trekken, of “spamprofielen” die zijn gemaakt door adverteerders om diensten en producten op de markt te brengen.
Een vorm van verkeerde voorstelling van zaken is dat leden liegen over hun lengte, gewicht, leeftijd of burgerlijke staat in een poging zichzelf op een bepaalde manier te promoten of te merken. [48] Gebruikers kunnen profielen ook zorgvuldig manipuleren als een vorm van vertoningsbeheer . [49] Online daters hebben hun bezorgdheid geuit over ghosting , de praktijk om alle communicatie met een persoon stop te zetten zonder uit te leggen waarom. Ghosting lijkt steeds vaker voor te komen. [50] Er zijn verschillende verklaringen aangedragen, maar sociale media krijgen vaak de schuld [51], evenals datingapps en de relatieve anonimiteit en isolatie in de hedendaagse dating- en ontmoetingscultuur, die het gemakkelijker maken om zich slecht te gedragen met weinig sociale gevolgen.[52]
Leden van online datingsites kunnen proberen om een juiste weergave in evenwicht te brengen met het op een wenselijke manier behouden van hun imago. [53] Een studie wees uit dat negen van de tien deelnemers hadden gelogen over ten minste één eigenschap, hoewel de leugens vaak gering waren; gewicht was het meest gelogen over attribuut, en leeftijd werd het minst gelogen. [54] Bovendien kan het kennen van een grote hoeveelheid oppervlakkige informatie over de belangen van een potentiële partner leiden tot een vals gevoel van veiligheid bij het ontmoeten van een nieuwe persoon. [55] Een grove verkeerde voorstelling van zaken is misschien minder waarschijnlijk op huwelijksvermeldingen dan op informele datingsites. [56] Sommige datingservices zijn speciaal gemaakt voor mensen met hiv en anderegeslachtsziekten in een poging om de noodzaak om te liegen over iemands gezondheid te elimineren om een partner te vinden. [57] Volksgezondheidsfunctionarissen in Rhode Island en Utah beweerden in 2015 dat Tinder en soortgelijke apps verantwoordelijk waren voor de toename van dergelijke aandoeningen. [58]
Klachten over facturering
Online op abonnementen gebaseerde diensten kunnen klachten hebben over factureringspraktijken. Sommige aanbieders van online datingservices hebben mogelijk frauduleuze lidmaatschapskosten of creditcardkosten. [59] Op sommige sites kunnen leden geen voorbeelden van beschikbare profielen bekijken voordat ze een abonnementsgeld betalen. Bovendien kunnen verschillende functionaliteiten worden aangeboden aan leden die wel of niet voor abonnementen hebben betaald, waardoor enige verwarring ontstaat over wie met wie kan zien of contact kan opnemen.
Consolidatie binnen de online dating-industrie heeft geleid tot verschillende kranten en tijdschriften nu reclame voor de dezelfde website -database onder verschillende namen. In het VK bieden Time Out (‘London Dating’), The Times (‘Encounters’) en The Daily Telegraph (‘Kindred Spirits’) bijvoorbeeld allemaal portalen met een andere naam voor dezelfde service, wat betekent dat een persoon die zich abonneert via meer dan één publicatie heeft onbewust meer dan eens betaald voor toegang tot dezelfde dienst.
Onevenwichtige geslachtsverhoudingen
Er is weinig bekend over de geslachtsverhouding die op leeftijd wordt gecontroleerd. Het lidmaatschap van eHarmony is ongeveer 57% vrouwelijk en 43% mannelijk [60], terwijl de verhouding bij Match.com ongeveer het tegenovergestelde is. Wanneer men de gespecialiseerde niche-websites bezoekt waar de primaire demografie mannelijk is, krijgt men doorgaans een zeer onevenwichtige verhouding tussen man en vrouw of vrouw tot man. [61] In juni 2015 was 62% van de Tinder- gebruikers man en 38% vrouw. [62]
Studies hebben gesuggereerd dat mannen veel vaker berichten sturen op datingsites dan vrouwen. [63] Bovendien hebben mannen de neiging om de meest aantrekkelijke vrouwen berichten te sturen, ongeacht hun eigen aantrekkelijkheid. [64] Dit leidt ertoe dat de aantrekkelijkste vrouwen op deze sites een overweldigend aantal berichten ontvangen, wat er in sommige gevallen toe kan leiden dat ze de site verlaten. [ nodig citaat ]
Er zijn aanwijzingen dat er verschillen kunnen zijn in de manier waarop vrouwen online de aantrekkelijkheid van mannen beoordelen, in tegenstelling tot hoe mannen de aantrekkelijkheid van vrouwen beoordelen. De verdeling van de beoordelingen die door mannen worden gegeven over de aantrekkelijkheid van vrouwen lijkt de normale verdeling te zijn , terwijl de beoordelingen van mannen die door vrouwen worden gegeven erg scheef is, met 80% van de mannen die als onder het gemiddelde worden beoordeeld. [65]
Beschuldigingen van discriminatie
Groeperingen voor homorechten hebben geklaagd dat bepaalde websites die hun datingservices beperken tot heteroseksuele stellen, homoseksuelen discrimineren . Homoseksuele klanten van de populaire datingsite eHarmony hebben veel pogingen gedaan om discriminerende praktijken te procederen. [66] eHarmony werd in 2007 aangeklaagd door een lesbienne die beweerde dat “[s] uch regelrechte discriminatie kwetsend en teleurstellend is voor een bedrijf dat in deze tijd openstaat voor het publiek.” [67] In het licht van discriminatie op grond van seksuele geaardheid door datingsites, richten sommige diensten zoals GayDar.net en Chemistry.com zich meer op homoseksuele dating.
Rechtszaken aangespannen tegen online datingservices
Een class action-rechtszaak uit 2011, waarin werd beweerd dat Match.com er niet in geslaagd was om inactieve profielen te verwijderen, het aantal actieve leden niet nauwkeurig openbaarde en de site niet controleert op nepprofielen; [68] de opname van verlopen profielen en spamprofielen als geldig diende zowel om het totale aantal profielen kunstmatig op te blazen als om een scheve geslachtsverhouding te camoufleren waarin actieve gebruikers onevenredig veel alleenstaande mannen waren. [69] Volgens de rechtszaak waren tot 60 procent inactieve profielen, neppe of frauduleuze gebruikers. [70] Sommige van de spamprofielen zouden afbeeldingen gebruiken van pornoactrices, modellen of mensen van andere datingsites. [71]Voormalige werknemers beweerden dat Match routinematig en opzettelijk het aantal actieve leden op de website oververtegenwoordigde en een enorm percentage geen echte leden waren, maar ‘vulprofielen’. [72]
Een class action tegen Successful Match in 2012 eindigde met een Californische juryprijs in november 2014 van $ 1,4 miljoen aan schadevergoeding en $ 15 miljoen aan punitieve schadevergoeding. [73] SuccessfulMatch exploiteerde een datingsite voor mensen met SOA’s, PositiveSingles , die werd geadverteerd als een “volledig anoniem profiel” dat “100% vertrouwelijk” is. [74] Het bedrijf heeft niet bekendgemaakt dat het diezelfde profielen op een lange lijst met domeinen van aangesloten sites plaatste, zoals GayPozDating.com, AIDSDate.com, HerpesInMouth.com, ChristianSafeHaven.com, MeetBlackPOZ.com, HIVGayMen.com, STDHookup .com, BlackPoz.com en PositivelyKinky.com. [75]Dit impliceerde ten onrechte dat die gebruikers zwart, christen, homoseksueel, hiv-positief of leden waren van andere groepen waarmee de geregistreerde leden zich niet identificeerden. [76] [77] [78] De jury vond PositiveSingles schuldig aan fraude, boosaardigheid en onderdrukking [79] omdat het ras, de seksuele geaardheid, de hiv-status en de religie van de aanklagers verkeerd werden voorgesteld door elk datingprofiel te exporteren naar nichesites die verband hielden met elke eigenschap. [80] [81]
In 2013 klaagde een voormalige werknemer de overspelwebsite Ashley Madison aan en claimde RSI-blessures omdat het maken van 1000 nepprofielen in een periode van drie weken “een enorme hoeveelheid toetsenbordgebruik vereiste” waardoor de werkster ernstige pijn in haar polsen en onderarmen kreeg. [82] AshleyMadison, de moedermaatschappij van Avid Life Media, countersued in 2014, te weten de werknemer gehouden vertrouwelijke documenten, met inbegrip van exemplaren van haar “werk product en trainingsmaterialen.” Het bedrijf beweerde dat de nepprofielen bedoeld waren voor “kwaliteitstests” om een nieuwe Braziliaanse versie van de site te testen op “consistentie en betrouwbaarheid”. [83]
In januari 2014 ontdekte een reeds getrouwde Facebook- gebruiker die een pop-upadvertentie voor Zoosk.com probeerde te sluiten, dat in plaats daarvan met één klik persoonlijke informatie van haar Facebook-profiel werd gekopieerd om een ongewenst online profiel te creëren dat op zoek was naar een partner, wat leidde tot een stortvloed aan onverwachte reacties van verliefde alleenstaande mannen. [84]
In 2014 was It’s Just Lunch International het doelwit van een class action in New York wegens ongerechtvaardigde verrijking, aangezien IJL-personeel vertrouwde op een uniform, misleidend script dat potentiële klanten tijdens de eerste interviews informeerde dat IJL al minstens twee matches in gedachten had voor die klanten ‘ eerste dates, ongeacht of dat waar was. [85]
In 2014 legde de Amerikaanse Federal Trade Commission het Britse JDI Dating (een groep van 18 websites, waaronder Cupidswand.com en FlirtCrowd.com) [86] een boete op van meer dan US $600000, en ontdekten dat “de beklaagden een gratis abonnement aanboden waarmee gebruikers een profiel met persoonlijke informatie en foto’s konden aanmaken. Zodra een nieuwe gebruiker een gratis profiel aanmaakte, begon hij of zij berichten te ontvangen die van andere leden die in de buurt woonden, die romantische interesse toonden of een verlangen hadden om elkaar te ontmoeten. Gebruikers konden echter niet op deze berichten reageren zonder te upgraden naar een betaald lidmaatschap … [d] e berichten waren bijna altijd afkomstig van valse, door de computer gegenereerde profielen – ‘Virtual Cupido’s – gemaakt door de beklaagden, met foto’s en informatie die zijn ontworpen om de profielen van echte mensen nauwkeurig na te bootsen. ” [87] [88] De FTC stelde ook vast dat betaalde lidmaatschappen werden verlengd zonder toestemming van de klant.
Op 30 juni 2014 diende mede-oprichter en voormalig marketing vice-president van Tinder , Whitney Wolfe, een aanklacht in tegen seksuele intimidatie en seksediscriminatie in Los Angeles County Superior Court tegen IAC- eigendom Match Group , het moederbedrijf van Tinder. De rechtszaak beweerde dat haar collega-leidinggevenden en mede-oprichters Rad en Mateen zich schuldig hadden gemaakt aan discriminatie, seksuele intimidatie en vergelding tegen haar, terwijl Tinders bedrijfsbegeleider, IAC’s Sam Yagan, niets deed. [89]IAC schortte CMO Mateen uit zijn positie in afwachting van een lopend onderzoek, en verklaarde dat het “erkent dat Mateen privéberichten met ‘ongepaste inhoud’ heeft gestuurd, maar het gelooft dat Mateen, Rad en het bedrijf onschuldig zijn aan de beschuldigingen”. [90] In december 2018 meldde The Verge dat Tinder Rosette Pambakian had ontslagen, de vice-president marketing en communicatie van het bedrijf die Tinder’s voormalige CEO Greg Blatt had beschuldigd van aanranding, samen met verschillende andere werknemers die deel uitmaakten van de groep van Tinder. werknemers die eerder de Match Group hadden aangeklaagd voor $ 2 miljard. [91]
Overheidsregulering
De regulering van datingservices door de Amerikaanse overheid begon met de International Marriage Broker Regulation Act (IMBRA) [92], die in maart 2007 van kracht werd nadat een federale rechter in Georgië een uitdaging van de datingsite European Connections had aanvaard. De wet vereist dat datingservices die voldoen aan specifieke criteria – waaronder het als hun primaire taak hebben om Amerikaanse staatsburgers / ingezetenen te verbinden met buitenlanders – om, naast andere procedures, controles van zedendelinquenten uit te voeren bij Amerikaanse klanten voordat contactgegevens kunnen worden verstrekt aan niet-Amerikaanse burgers . In 2008 heeft de staat New Jersey een wet aangenomen die de sites verplicht om bekend te maken of ze antecedentenonderzoeken uitvoeren. [93]
In de Volksrepubliek China is het illegaal om gebruik te maken van een transnationaal matchmakingbureau met een geldtransactie. [94] De Filipijnen verbiedt het organiseren of faciliteren van huwelijken tussen Filipijnen en buitenlandse mannen onder de Republic Act 6955 (de Anti-Mail-Order Bride Law) van 13 juni 1990; deze wet wordt routinematig omzeild door websites voor postorderbruiden buiten het land te baseren . [95] [96] [97]
Singapore’s Social Development Network is de overheidsorganisatie die datingactiviteiten in het land faciliteert. De regering van Singapore heeft de afgelopen decennia actief opgetreden als matchmaker voor singles, en dus heeft slechts 4% van de Singaporezen ooit een online datingservice gebruikt, ondanks de hoge mate van internetpenetratie van het land. [98]
In december 2010 trad een wet van de staat New York , de “Internet Dating Safety Act” (S5180-A), in werking die vereist dat online datingsites met klanten in de staat New York gebruikers waarschuwen om geen persoonlijke informatie vrij te geven aan mensen die ze niet kennen . [99]
#1 Europe Dating Site:
BeNaughty Free Dating
Best European Datingsites
For Sexual and Erotic Dating
Best European Dating Sites
For Relationship & Marriage
The following dating sites are the biggest in Europe and are safe to use.
Dating Sites in The Netherlands (Holland)